Epinephelinae is 'n sub-familie van visse wat hoort tot die familie Serranidae en staan ook bekend as die klipkabeljoue. Hierdie sub-familie se lede verskil in grote en word gekenmerk deur hulle sterk, robuuste lywe, geronde pektorale vinne en groot bekke. Die meeste van die visse word as wyfies gebore en verander hulle geslag na mannetjies later in hulle lewenssiklus; hulle is dus hermafrodiete. Hulle is gewoonlik alleenlopers en karnivore wat in riwwe bly. Hulle skuil die grootste gedeelte van die dag in grotte of oorhange en jag in die nag. Hulle is territoriaal van aard en nuuskierig. Sommige van die groter spesies is belangrik vir hengelaars.
In Engels staan die sub-familie as Groupers bekend.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Epinephelinae is 'n sub-familie van visse wat hoort tot die familie Serranidae en staan ook bekend as die klipkabeljoue. Hierdie sub-familie se lede verskil in grote en word gekenmerk deur hulle sterk, robuuste lywe, geronde pektorale vinne en groot bekke. Die meeste van die visse word as wyfies gebore en verander hulle geslag na mannetjies later in hulle lewenssiklus; hulle is dus hermafrodiete. Hulle is gewoonlik alleenlopers en karnivore wat in riwwe bly. Hulle skuil die grootste gedeelte van die dag in grotte of oorhange en jag in die nag. Hulle is territoriaal van aard en nuuskierig. Sommige van die groter spesies is belangrik vir hengelaars.
In Engels staan die sub-familie as Groupers bekend.
Los pixinos o chernas son un grupu d'unos venti xéneros de la subfamilia Epinephelinae de peces perciformes. Presenten un cuerpu robustu, con una cabeza grande na que resalten los güeyos globosos y unes grandes quexals. El so hábitat son les zones predreses d'agües templaes y tropicales, con grandes piedres o cueves submarines, en cotes que bazcuyen ente los 4 y los 350 m. Los exemplares más grandes pueden llegar a algamar más de 1 metro de llargor y más de 40 kg de pesu. Trátase de especies hermafrodites proterogínicas que la so maduror sexual algamar a los 5 años.
Ye un fallu bien común confundir la carne del pixín cola del marraxu y l'emperador (Luvarus imperialis), llegando a creer que son el mesmu pexe y cotizándose la so carne al mesmu preciu, sicasí estos trés especies son bien distintes n'aspeutu y taxonomía; el pixín y l'emperador son pexes de la clase de los Actinopterygii (que'l so cadarma ye óseu), ente que'l marraxu pertenez a la clase de los Condrictios (de cadarma cartilaxinosa).
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Epinephelus_marginatus.jpg")
Ye un pez d'aspeutu robustu perfectamente afechu a la vida nos fondos. El quexal inferior sobresal con al respective de la cimera. Ye de color marrón con llurdios blancos, anque esta coloración puede variar increíblemente dependiendo de la situación. Cuando lo atopamos ente dos enagües, fechu abondo estrañu, tien un color marrón más uniforme, camudando tamién cola lluminosidá. Puede algamar tamaños bien grandes llegándose a atopar nel Mediterraneu y nel golfu de Nicoya, Costa Rica, exemplares de 150 kg de pesu y 1,70 metros de llargor con una edá de 50 años.
Tratar d'un pexe solitariu, que vive nuna zona llindada pero con un bon númberu de furacos onde acovecese. Dellos d'esos furacos van ser vivienda habitual, mientres los otros nun van pasar de ser abelugos momentaneos. Alimentar d'otros pexes más pequeños, dalgunos crustáceos, y sobremanera de pulpos. Se reproduz en branu, cuando los individuos sexualmente maduros tienden a arrexuntase en zones amenorgaes, a unos 15-30 m de fondura. A lo llargo de la so vida (dempués de 10 o 12 años) el pixín camuda de sexu, pasando de fema a machu.
Podría dicise qu'en delles zones ye la captura por excelencia. Debíu al pesu y tamañu que pueden algamar, pésquense namái exemplares adultos que yá cumpliríen la so función reproductiva. Tamién, péscase tradicionalmente, con una caña.
Xeneralmente ye un pexe que se pesca a bastante fondura, y ufierta muncha resistencia a ser estrayíu de la so cueva, polo qu'hai qu'estremar los precuros no relativo a esfuercios y llende de la apnea.
Una vegada sacáu del so cubil, si tratar d'una pieza grande, nun tien de ser garráu polos opérculos, yá que tán dentaos y tienen muncha fuercia.
La so carne ye bien apreciada en tolos llugares onde se da esta especie. Ello ye que ye tan esquisita que motivó'l famosu refrán: "de la mar el pixín y de la tierra'l corderu". Nel Mediterraneu cada vez ye más escasu por cuenta de la sobrepesca. Una de les sos especies más conocíes ye'l pixín xigante (Epinephelus lanceolatus).
!["Modifica]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Notification-icon-Wikidata-logo.svg/18px-Notification-icon-Wikidata-logo.svg.png"){kind=icon}
.
Los pixinos o chernas son un grupu d'unos venti xéneros de la subfamilia Epinephelinae de peces perciformes. Presenten un cuerpu robustu, con una cabeza grande na que resalten los güeyos globosos y unes grandes quexals. El so hábitat son les zones predreses d'agües templaes y tropicales, con grandes piedres o cueves submarines, en cotes que bazcuyen ente los 4 y los 350 m. Los exemplares más grandes pueden llegar a algamar más de 1 metro de llargor y más de 40 kg de pesu. Trátase de especies hermafrodites proterogínicas que la so maduror sexual algamar a los 5 años.
Ye un fallu bien común confundir la carne del pixín cola del marraxu y l'emperador (Luvarus imperialis), llegando a creer que son el mesmu pexe y cotizándose la so carne al mesmu preciu, sicasí estos trés especies son bien distintes n'aspeutu y taxonomía; el pixín y l'emperador son pexes de la clase de los Actinopterygii (que'l so cadarma ye óseu), ente que'l marraxu pertenez a la clase de los Condrictios (de cadarma cartilaxinosa).
